04-04-2012, 02:39 PM
46.Bölüm Femir Replikleri
Feriha: Çok tatlılar.
Emir: Bize benziyorlar. Nazlı,huysuz ama tatlı bir kadın. Bir de bir zamanlar fırtına estirmiş filinta bir delikanlı.
Feriha: Şöyle de diyebiliriz, huysuz ve aksi bir ihtiyar, güzelliğinden hiçbir şey kaybetmemiş pamuk gibi bir hanımefendi.
Emir: Biz de yıllar sonra onlar gibi olacağız.
Feriha: Ama huysuz olan sen olacaksın.
Emir: Ablacım valla polis mi çağırıyorsun ne yapıyorsan yap, ben Feriha'nın nerede olduğunu öğrenmeden buradan çıkmıyorum !
Feriha: Arkana bile bakma kaç kurtul kızım dedi. Annemin en büyük hayali okumamdı. O daha kırgın, daha kızgın babamlara.
Emir: Bak biz buradayız, beraberiz. Hem annen de seni anlıyor, bizi anlıyor. O da her şeyin daha güzel olacağına inanıyor. Ben de inanıyorum. Senin de yapman gereken tek şey buna inanmak.
Feriha: Şuan, burada senle olmasaydım ne yapardım bilmiyorum. Ama yinede bir şeyler ölüyor içimde.
Emir: Seni sokağın ortasında, o yerde gördüğümde benim içimde nelerin öldüğünü bilemezsin.
Feriha: Yaşadığımız bu kadar insanın canını yakabilir mi?
Emir: Biz kimsenin canını yakmadık ki. Biz sadece yaşamak istedik.
Feriha: Babamın canı hiç yanmıyor mu şimdi? Ne kadar kızgın olsa da kaçtığımız için annemin hiç mi canı yanmıyor?
Emir: Geçecek. Önce kendi yaralarımızı saracağız, sonra sıra yaraladıklarımıza gelecek.
Emir: Herşey okul çıkışı küçük bir araba kazası ile başladı. Hayatımdaki herşeyi değiştiricek ufak tefek küçük bir kızla tanıştım. Tanıdığım, bildiğim kimseye benzetemediğim; huysuz, hırçın, inatçı... Ne garip. Belkide bütün hikaye bir 'hoşçakal'la başladı. Gece dışarı çıkmayı severdim, arkadaşlarla film izlemeyi, geyik yapmayı..ama hiçbir şey onun gibi olmadı. Bir kadını sevmek. Ben hiçbir şeyi bu kadar seveceğime inanmazdım. Sevmek yaşamakmış meğer. Yaşadığını hissedebilmekmiş. Ne çok sırtımızı döndük birbirimize sonra her defasında daha sıkı sarıldık. Sanki seni hergün daha çok sevdim. Her geçen gün daha çok seviyorum.
Emir: Seni bırakıp kaçtığımı mı düşündün ?
Feriha: Emir gerizekalı mısın ? Az kalsın seni aramaya çıkıyordum.
Emir: Ormanda mı aricaktın?
Gülizar: Maşallah güzel kızıma! Elinde baya yatkınmış.
Feriha: Oluyor mu?
Gülizar: Oluyor oluyor. (Emir'e) Bak sevdiceğin seni aç bırakmıyacak. Al sen bu kızı al.
Feriha: E bakma ama öyle yapamıyorum.
Emir: Bakim tadı nasıl olmuş.
Feriha: Hamur canım neyin tadına bakıcaksın? -Emir bir parça alır.- A-aa!! Yaa, Gülizar teyze bişi söyle bozuyor!!
Gülizar: (Emir'e) seni gidi Ruhi Bey kılıklı seni.
Feriha: -Emir bir parça daha alır.- Ya bırakırmısın?!! -Feriha oklavayı kaldırır, Emir hemen elini çeker.-
Gülizar: Ah gençlik ahh! Nazıda başka güzel, cilveside.
Emir:Bu kez yüzük yok ama kar gerçek sen gerçeksin.Smokonim yok,gelinliğin yok ama parmağına takacak yüzüğümde yok.Burada şimdi benimle evlenir misin? ♥
Feriha:Evet
Feriha: Bana evlenme teklifi ettiğin gün, sana her şeyi anlatmaya geliyordum. Daha önce çok denemiştim ama... Yani mektuptan önce, hiç bir zaman hazır değildim.
Emir: Bana evet demediğinde de, seni her kaybedişimde de, yalanlardan sonra da, öyle bir acı hissettim ki, elle tutulurdu sanki. Canını yakmak istedim, bütün gücümle, bütün hırsımla. Kendi mutsuzluğumda boğmak istedim seni de.
Feriha: Hakkımda inandıkların dayanılmazdı. Bir daha bana hiç şimdi baktığın gibi bakmayacaksın gibi geldi.
Emir: O kadar inandırmaya çalıştım ki kendimi. Senden nefret ettiğime, intikam istediğime.
Feriha: Her şeyi benden öğrenseydin ne olurdu?
Emir: Bilmiyorum. Yine bir yalanı yaşadığımı mı düşünürdüm, yoksa sana inanmak daha mı kolay olurdu bilmiyorum. Sen benden inandığım tek şeyi almıştın. Seni...Tutunacak bir şeyim kalmamıştı, ben de öfkeme sarılmıştım.
Feriha: Ne kadar uzun sürdü. Neler yaptık birbirimize...
Emir: Sana bir an için bile inansaydım sana yenilirdim. Yalanlarınla, gerçeklerinle, her şeyinle gel benimsin diyecektim. Sana inanmamak işkenceydi. İnanmak da ölümdü.
Feriha: O gece, o beyaz gecelikle sana geldiğim gün, kendimi öldürdüğümü düşündüm.
Emir: Seni öyle gördüğümde kendimden iğrendim. İğrendim, çünkü sana o halinle bile dokunmak istedim. O iğrenç ruj, uzak bakışların, hiçbir şey sen değildi. Ama kokun... O evde tanıdığım tek şey kokundu.
Feriha: Halil ortaya çıkmasaydı bize ne olacaktı?
Emir: Konuşmuştuk ya bunu.
Feriha: Konuşmamıştık. Sen ne hissettiğini söyledin, ne düşündüğünü değil. O kabusu yaşamasaydık, nasıl dönecektik birbirimize.
Emir: Nasıl döneceğimizin hiçbir önemi yok, ama döneceğimizi biliyordum. Ve döndük.
Feriha: Benden nefret ettiğine inanırken tekrar bir arada olacağımızı düşünmek bile çok zordu.
Emir: Başka neye inanmıştın?
Feriha: Bittiğimize inanmıştım. Yanındaki kadınları gördüğümde, o kapıyı her yüzüme çarptığında, bana vurmamak için duvara vurduğunda... hep bittiğimize inandım.
Emir: Peki nasıl ayakta kaldın?
Feriha: Aşkımızın bitmediğini biliyordum. Sadece bunu düşünmeye çalıştım. Sen öfkene tutundun ama...
Emir: O günlerde, yüzünü her gördüğünde, her kapıyı çarptığımda daha da sert düştüm.
Feriha: Sen nasıl ayağa kalktın?
Emir: O evde, o yatağın kenarına bağlıyken, senin için çırpınırken kalktım. Bana aşkım dediğinde kalktım.
Feriha : Sen , o gece , eve birlikte döndüğün kadınla birlikte oldun mu ?
Emir : Bunları konuşmaya gerek yok.
Feriha : Emir kaçma , ne hissettin ? Başkasına dokundun , öptün. Emir söyler misin ne hissettin ?
Emir : Senden ne kadar nefret ediyosam kendimdende o kadar çok nefret ettiğimi hissettim. Ne kadar zavallı aciz bir adam oldugumu hissettim. Benim gücüm sensin , özür dilerim.
Feriha : Ben özür dilerim
__________________
Hatice Hala:Seher,bak ben öyle Zehra'ya benzemem adamı dilimle dövmem,senin canını yakarım.Anladın mı ?
Gazete Haberi :
Sosyetik Playboy Kız Kaçırdı
ÜNLÜ PLAYBOY KIZ KAÇIRDI!
(iki başlık birden atmışlar : p )
Cemiyet hayatının tanınmış simalarından Ünal Sarrafoğlu'nun oğlu Emir Sarrafoğlu, okul arkadaşı F.Y'yi zorla kaçırmakla suçlanıyor.Etiler'de bir apartmanda kapıcılık yapan aile genç playboydan şikayetçi olurken, polis tarafından aranan playboyun ailesinden bir açıklama gelmedi.
Seher: Vallaha meşhur olduk!
Mehmet: Bir gazetelere çıkmamız eksikti. Cemiyetmiş ... cemiyetinize ****** sizin.
Hala: F.Y yazmışlar abi ismini vermemişler en azından.
Feriha: Çok tatlılar.
Emir: Bize benziyorlar. Nazlı,huysuz ama tatlı bir kadın. Bir de bir zamanlar fırtına estirmiş filinta bir delikanlı.
Feriha: Şöyle de diyebiliriz, huysuz ve aksi bir ihtiyar, güzelliğinden hiçbir şey kaybetmemiş pamuk gibi bir hanımefendi.
Emir: Biz de yıllar sonra onlar gibi olacağız.
Feriha: Ama huysuz olan sen olacaksın.
Emir: Ablacım valla polis mi çağırıyorsun ne yapıyorsan yap, ben Feriha'nın nerede olduğunu öğrenmeden buradan çıkmıyorum !
Feriha: Arkana bile bakma kaç kurtul kızım dedi. Annemin en büyük hayali okumamdı. O daha kırgın, daha kızgın babamlara.
Emir: Bak biz buradayız, beraberiz. Hem annen de seni anlıyor, bizi anlıyor. O da her şeyin daha güzel olacağına inanıyor. Ben de inanıyorum. Senin de yapman gereken tek şey buna inanmak.
Feriha: Şuan, burada senle olmasaydım ne yapardım bilmiyorum. Ama yinede bir şeyler ölüyor içimde.
Emir: Seni sokağın ortasında, o yerde gördüğümde benim içimde nelerin öldüğünü bilemezsin.
Feriha: Yaşadığımız bu kadar insanın canını yakabilir mi?
Emir: Biz kimsenin canını yakmadık ki. Biz sadece yaşamak istedik.
Feriha: Babamın canı hiç yanmıyor mu şimdi? Ne kadar kızgın olsa da kaçtığımız için annemin hiç mi canı yanmıyor?
Emir: Geçecek. Önce kendi yaralarımızı saracağız, sonra sıra yaraladıklarımıza gelecek.
Emir: Herşey okul çıkışı küçük bir araba kazası ile başladı. Hayatımdaki herşeyi değiştiricek ufak tefek küçük bir kızla tanıştım. Tanıdığım, bildiğim kimseye benzetemediğim; huysuz, hırçın, inatçı... Ne garip. Belkide bütün hikaye bir 'hoşçakal'la başladı. Gece dışarı çıkmayı severdim, arkadaşlarla film izlemeyi, geyik yapmayı..ama hiçbir şey onun gibi olmadı. Bir kadını sevmek. Ben hiçbir şeyi bu kadar seveceğime inanmazdım. Sevmek yaşamakmış meğer. Yaşadığını hissedebilmekmiş. Ne çok sırtımızı döndük birbirimize sonra her defasında daha sıkı sarıldık. Sanki seni hergün daha çok sevdim. Her geçen gün daha çok seviyorum.
Emir: Seni bırakıp kaçtığımı mı düşündün ?
Feriha: Emir gerizekalı mısın ? Az kalsın seni aramaya çıkıyordum.
Emir: Ormanda mı aricaktın?
Gülizar: Maşallah güzel kızıma! Elinde baya yatkınmış.
Feriha: Oluyor mu?
Gülizar: Oluyor oluyor. (Emir'e) Bak sevdiceğin seni aç bırakmıyacak. Al sen bu kızı al.
Feriha: E bakma ama öyle yapamıyorum.
Emir: Bakim tadı nasıl olmuş.
Feriha: Hamur canım neyin tadına bakıcaksın? -Emir bir parça alır.- A-aa!! Yaa, Gülizar teyze bişi söyle bozuyor!!
Gülizar: (Emir'e) seni gidi Ruhi Bey kılıklı seni.
Feriha: -Emir bir parça daha alır.- Ya bırakırmısın?!! -Feriha oklavayı kaldırır, Emir hemen elini çeker.-
Gülizar: Ah gençlik ahh! Nazıda başka güzel, cilveside.
Emir:Bu kez yüzük yok ama kar gerçek sen gerçeksin.Smokonim yok,gelinliğin yok ama parmağına takacak yüzüğümde yok.Burada şimdi benimle evlenir misin? ♥
Feriha:Evet
Feriha: Bana evlenme teklifi ettiğin gün, sana her şeyi anlatmaya geliyordum. Daha önce çok denemiştim ama... Yani mektuptan önce, hiç bir zaman hazır değildim.
Emir: Bana evet demediğinde de, seni her kaybedişimde de, yalanlardan sonra da, öyle bir acı hissettim ki, elle tutulurdu sanki. Canını yakmak istedim, bütün gücümle, bütün hırsımla. Kendi mutsuzluğumda boğmak istedim seni de.
Feriha: Hakkımda inandıkların dayanılmazdı. Bir daha bana hiç şimdi baktığın gibi bakmayacaksın gibi geldi.
Emir: O kadar inandırmaya çalıştım ki kendimi. Senden nefret ettiğime, intikam istediğime.
Feriha: Her şeyi benden öğrenseydin ne olurdu?
Emir: Bilmiyorum. Yine bir yalanı yaşadığımı mı düşünürdüm, yoksa sana inanmak daha mı kolay olurdu bilmiyorum. Sen benden inandığım tek şeyi almıştın. Seni...Tutunacak bir şeyim kalmamıştı, ben de öfkeme sarılmıştım.
Feriha: Ne kadar uzun sürdü. Neler yaptık birbirimize...
Emir: Sana bir an için bile inansaydım sana yenilirdim. Yalanlarınla, gerçeklerinle, her şeyinle gel benimsin diyecektim. Sana inanmamak işkenceydi. İnanmak da ölümdü.
Feriha: O gece, o beyaz gecelikle sana geldiğim gün, kendimi öldürdüğümü düşündüm.
Emir: Seni öyle gördüğümde kendimden iğrendim. İğrendim, çünkü sana o halinle bile dokunmak istedim. O iğrenç ruj, uzak bakışların, hiçbir şey sen değildi. Ama kokun... O evde tanıdığım tek şey kokundu.
Feriha: Halil ortaya çıkmasaydı bize ne olacaktı?
Emir: Konuşmuştuk ya bunu.
Feriha: Konuşmamıştık. Sen ne hissettiğini söyledin, ne düşündüğünü değil. O kabusu yaşamasaydık, nasıl dönecektik birbirimize.
Emir: Nasıl döneceğimizin hiçbir önemi yok, ama döneceğimizi biliyordum. Ve döndük.
Feriha: Benden nefret ettiğine inanırken tekrar bir arada olacağımızı düşünmek bile çok zordu.
Emir: Başka neye inanmıştın?
Feriha: Bittiğimize inanmıştım. Yanındaki kadınları gördüğümde, o kapıyı her yüzüme çarptığında, bana vurmamak için duvara vurduğunda... hep bittiğimize inandım.
Emir: Peki nasıl ayakta kaldın?
Feriha: Aşkımızın bitmediğini biliyordum. Sadece bunu düşünmeye çalıştım. Sen öfkene tutundun ama...
Emir: O günlerde, yüzünü her gördüğünde, her kapıyı çarptığımda daha da sert düştüm.
Feriha: Sen nasıl ayağa kalktın?
Emir: O evde, o yatağın kenarına bağlıyken, senin için çırpınırken kalktım. Bana aşkım dediğinde kalktım.
Feriha : Sen , o gece , eve birlikte döndüğün kadınla birlikte oldun mu ?
Emir : Bunları konuşmaya gerek yok.
Feriha : Emir kaçma , ne hissettin ? Başkasına dokundun , öptün. Emir söyler misin ne hissettin ?
Emir : Senden ne kadar nefret ediyosam kendimdende o kadar çok nefret ettiğimi hissettim. Ne kadar zavallı aciz bir adam oldugumu hissettim. Benim gücüm sensin , özür dilerim.
Feriha : Ben özür dilerim
__________________
Hatice Hala:Seher,bak ben öyle Zehra'ya benzemem adamı dilimle dövmem,senin canını yakarım.Anladın mı ?
Gazete Haberi :
Sosyetik Playboy Kız Kaçırdı
ÜNLÜ PLAYBOY KIZ KAÇIRDI!
(iki başlık birden atmışlar : p )
Cemiyet hayatının tanınmış simalarından Ünal Sarrafoğlu'nun oğlu Emir Sarrafoğlu, okul arkadaşı F.Y'yi zorla kaçırmakla suçlanıyor.Etiler'de bir apartmanda kapıcılık yapan aile genç playboydan şikayetçi olurken, polis tarafından aranan playboyun ailesinden bir açıklama gelmedi.
Seher: Vallaha meşhur olduk!
Mehmet: Bir gazetelere çıkmamız eksikti. Cemiyetmiş ... cemiyetinize ****** sizin.
Hala: F.Y yazmışlar abi ismini vermemişler en azından.
